Over Framing Famines van Charley Boerman (2025) De dissertatie van Charley Boerman, “Framing Famines: Memory, Museums, and Visual Culture”, onderzoekt de manieren waarop hongersnoden worden herinnerd en weergegeven in verschillende media en culturele instellingen.
Ze richt zich op de negentiende-eeuwse Finse hongersnoden, de Oekraïense Holodomor en de Griekse hongersnood tijdens de Tweede Wereldoorlog. Boerman analyseert hoe deze gebeurtenissen worden verbeeld in de geschiedschrijving, monumenten, museale tentoonstellingen, fotografie en cinema.
Zij gebruikt een methode die over de landsgrenzen heengaat. Daarmee ontstijgt ze de nationale narratieven. Ze onderzoekt lokale en regionale spanningen in vergelijking met verhalen die gaan over staten en hun soevereiniteit. Haar onderzoek laat zien hoe herinneringen aan het verleden opnieuw worden uitgelegd en hoe dit onze waarneming van het verleden, van onszelf in het heden en onze verbeelding van de toekomst beïnvloedt.
Boerman stelt dat hongersnoden vaak worden gezien als natuurlijke rampen, terwijl er vaak politieke oorzaken aan ten grondslag liggen. Ze stelt dat er bijna altijd sprake is van menselijke factoren, zoals het blokkeren van voedselvoorzieningen. Haar onderzoek helpt om een completer beeld te krijgen van deze hongersnoden, zodat politieke oorzaken en mogelijke daders kunnen worden aangewezen.
Charley Boerman promoveerde op donderdag 6 februari, cum laude.