Op mijn Facebook-tijdlijn zie ik een blog langskomen waarin de schrijver het publiek aanspoort om de lont uit het kruidvat van de zwartenpietendiscussie te halen. Goed idee. Maar “kruidvat”? Is het niet “kruitvat”? Ik weet dat zeker, denk ik. Ik doe wat velen dan doen: googelen!
De drogisterijketen
Mijn eigen Google – want ieder heeft zijn eigen Google vanwege de uiteenlopende zoekgeschiedenis, de eigen locatie en het eigen klik- en mailgedrag, nietwaar? Mijn eigen Google, dus, wil mij niet echt helpen. De machine geeft mij de “Resultaten voor ‘kruidvat’”, de drogisterijketen. En dat terwijl ik zoek naar “kruitvat”…
Bedoelde je kruitvat?
Gelukkig suggereert mijn Google mij om te zoeken naar “kruitvat”. Een klik daarop levert niettemin de vraag op: “Bedoelde je ‘kruidvat’?” Gevolgd door een pagina met links naar onze drogisterijketen Kruidvat. Google spant zich in om niet mij maar zijn adverteerders te helpen, of liever: om zichzelf te helpen. Want elke klik op een van die gesponsorde links levert Google geld op.
De prijs van gratis
Ergens onderaan staan de links die ik zoek. Vlak voor de site met “Openingstijden Kruitvat” (sic!) vind ik WikiWoordenboek dat zegt: het is “kruitvat”. Mijn interne woordenboek werkt dus nog. Maar wat een ruis produceert Google bij het beantwoorden van mijn vraag. Dat is de prijs die ik betaal voor gratis informatie. Ik zou liever betalen voor gemakkelijk toegankelijke, niet-gesponsorde, betrouwbare informatie.
Ik wil best betalen
Wat mij betreft is het wachten op een betaalde zoekmachine, zonder ruis en met informatie die dubbel gecheckt is en betrouwbaar. Welk bedrijf werpt zich hierop? Overigens, duckduckgo.com, de privicaybestendige zoekmachine gedraagt zich qua gesponsorde links net als Google, probeer het maar eens https://duckduckgo.com/?q=kruitvat.