Ach, de zorgen van die kinderen in de Europese vluchtelingenkampen https://nos.nl/artikel/2247931-in-griekse-vluchtelingenkamp-proberen-zelfs-kinderen-zelfmoord-te-plegen.html zoals op Lesbos en Samos.
Gelukkig zijn er mensen die zich voor hen inzetten, los van politiek gedoe en geloofsovertuiging.
Daarom ben ik zo trots op onze huisarts die daar regelmatig praktijk houdt.
En op mijn beide dochters, die deze kampen regelmatig bezoeken met hun theatercollectief Changing Stories, om de kinderen daar blijdschap te brengen.
Want, die blijdschap – hoe kort van duur ook – is essentieel. Nicolien Kegels van Artsen zonder Grenzen:
“[Ouders] vertellen dat hun kinderen de wil om te leven aan het verliezen zijn en vragen ons om hulp. We zien kinderen die zichzelf beschadigen, een logische reactie op trauma’s.”
De kracht van cultuur
Want, die blijdschap zorgt voor afleiding, energie en levensvreugde, dankzij de kracht van muziek en theater.
Een recent Facebook-bericht van Changing Stories: “Denk aan honderden kinderen die trots rondlopen met schmink en glitters. Denk aan kinderen die honderden magische bellen in de rondte blazen. Denk aan lange vlaggenlijnen met de mooiste tekeningen. Denk aan kinderlijfjes die schudden van het schaterlachen.”
Dat vervult mij met nederigheid en hoop.
Eigen zorgen?
Want, wat zou ik in deze donkere dagen nog tobben over mijn dalende omzet, uitblijvende opdrachten en mijn zakelijke netwerk dat gestadig krimpt, als ik dat allemaal zet naast de zorgen van de kinderen op Lesbos en Samos?
Want, wat goed hebben wij het hier en wat fijn dat we daarvan kunnen delen, al was het alleen maar in de vorm van steun aan organisaties die daar goed werk doen.