Om Zwitsals kraambed kom je niet heen. Vinger-tussen-de-deurprogramma's als De bevalling kun je tijdig uitschakelen als je even geen zin hebt in de emoties van het gynaecologische schouwspel. De opbouw, het dramatische commentaar en de mis-en-scene bieden ruimschoots ontzappingsmogelijkheden. Maar Zwitsals commerciële persbericht is eruit voor je er erg in hebt, alle oprechte realiteit van het kraambed incluis.

Zwitsal moet "top of mind". Alles is geoorloofd. Geen deur blijft gesloten. De pijn, de tranen, de wanhoop, het geluk, nogmaals de tranen, de paars aangelopen vrucht van hun schoot, de witte vlokken vet, het natte haar. En dan, heel logisch, Zwitsals account manager: "cut!", of het met nog iets meer moederinstinct kan.

Daarna - de APGAR-score is nog niet vastgesteld - haalt Zwitsals account manager zijn bezegelringde vinger ("succes is een keuze") door het witte moedervet op baby's rode huidje en spreekt recht in de camera: "Net als Zwitsal, net zo beschermend!" Waarna hij moeder, vader en kraamvrouw omhelst.

Zojuist heeft zich een cruciale koppeling gevestigd in de hoofden van alle moederdieren, naast de kolfreflex, de tepelkloofpijngrens en het moederkoekritueel: de parallel tussen geboortevet en zíjn product, Zwitsal. Heel smaakvol, trendy en reality. Zijn geesteskind gaat het goed doen, dat voelt hij, dat weet hij.