De tijd geeft je alle (eigen)wijsheid van de wereld. "Had nu toch maar opgetreden tegen dat rare veiligheidslek", is misschien een heel terechte opmerking. Over pakweg een paar maanden. Tijdverspilling blijft het. Dat vervangen van al die wachtwoorden van websites onder beheer. En dat wordt extra pijnlijk als het er veel zijn...
Hartepijn, dat krijg je ervan: Jammer dat we die tijd niet konden besteden aan iets nuttigs, iets opbouwends, iets waar we wat aan hebben.
Erger nog dan gedacht
Het NRC gisteren: "Afgelopen weekeinde bleek dat op die manier niet alleen wachtwoorden en inlognamen van gebruikers kunnen lekken, maar ook de persoonlijke encryptiesleutels van de sitebeheerder. Met die informatie is het mogelijk om nepsites te bouwen die niet van echt te onderscheiden zijn. Cybercriminelen kunnen op die manier nog veel meer wachtwoorden achterhalen dan met het gewone Heartbleed-lek, dat redelijk willekeurig informatie uit het geheugen van de server oplepelt."
Donkere blik
Beveiliging is geen leuk beroep. Rekening houden met wie het slecht met je voor heeft. Jezelf beschermen tegen kortzichtige mensen, koperdieven, bronzenbeelden-stelers, online-dieven, wachtwoordrovers en andere dommeriken, dat is niet alleen slecht voor je humeur, het geeft ook een volstrekt vertekend beeld van wat mensen kunnen en waar ze naar streven.
Geen wonder dat douanebeambten, marechaussees en andere veiligheidsbeambten zo'n donkere blik hebben op wat mensen nastreven, dat zelfs bijvoorbeeld jouw kleine zakmesje waar je enveloppes en huishuidelijk materiaal mee bewerkt aanleiding is voor een optreden waarin het mededogen ontbreekt.
Een uitweg
Hartepijn, vanwege die twee verspilde dagen. Schande ook. Maar, zoals de boeddha zegt: je moet je niet laten leiden door negatieve gedachten. Mededogen is hier op zijn plek. Daarmee is de Heartbleed-affaire een mooie les voor ons allen, waarin een oefening in wijsheid verborgen ligt…
Lees hier meer over over wat je kunt oefenen en kijk hier hoe je het kunt oefenen.
Dank, mensen van Heartbleed, dank.