"Dit is Jan." Ik kan het bijna niet meer aanhoren. Die commercials die beginnen met “Dit is Jan. Hij gebruikt sinds kort...” Op een toon en met een voordracht van iemand die kleuters toespreekt.

Toch zijn deze boodschappen niet voor niets zo samengesteld. Als verhaaltjes. Want onderzoek heeft aangetoond (bijvoorbeeld Paul J. Zak, 2012, The Moral Molecule) dat verhalen er echt voor zorgen dat mensen anders gaan denken en doen. Dat verkoopt...

Chemisch mengsel

Wie een verhaal hoort, maakt cortisol en oxytocine. Cortisol zorgt voor dynamiek en onrust. Oxytocine voor geluksgevoel en empathie. Dat mengsel beweegt mensen. Tot handelen, verandering en anders denken, en ook tot kopen.

Effectief voor gedragsverandering

Verhalen werken dus goed om dingen te verkopen. Vandaar ook dat storytelling zo effectief is om veranderprocessen te bespoedigen. In plaats van de met feiten onderbouwde oproep om anders te denken en te doen.

We kunnen er gewoon niets aan doen: een verhaal brengt denk- en doe-hormonen in het bloed. Bij iedereen. Verhalen zijn niet voor niets beproefde opvoedingsmiddelen. ("Er was eens...")

Op de feiten blijven letten

Waarom zouden we die verhalen dan niet toepassen als we mensen willen bewegen voor de goede zaak?

Voorwaarden volgens mij: de feiten in de gaten blijven houden, blijven denken, en je niet te veel laten meeslepen door dit chemisch brouwsel van hormonen dat aangemaakt wordt bij elk verhaal dat we horen of zien. Dan is er niets aan de hand, toch?

Kijk hier naar Paul Zak over de toekomst van storytelling.

En lees hier meer over de kracht van verhalen in bewegend beeld.